Een ieder wordt geacht de wet te kennen. Voor ondernemers is dit in de praktijk geen eenvoudige opgave, omdat regelgeving frequent wijzigt. Gebrek aan continuïteit in de regelgeving stelt het begrip en het absorberend vermogen van bedrijven behoorlijk op de proef en kan zelfs de bedrijfscontinuïteit in gevaar brengen.
Een actueel voorbeeld is de mestregelgeving. Afgelopen week debatteerde de Tweede Kamer over de landbouwbegroting en besprak het de kwestie met de staatssecretaris. In drie jaar tijd zijn de mestplannen zo vaak veranderd dat melkveehouders niet meer weten waar ze aan toe zijn. Dit komt ook door de onduidelijke inhoud van de regelgeving. Volgens landbouworganisatie LTO begrijpt slechts vijf tot tien procent van de boeren de mestregels.
De onduidelijkheid die de wetgever veroorzaakt, leidt tot (onnodig) hoge regeldruk. Bij het implementeren van regelgeving hebben bedrijven te maken met initiële lasten voor bijvoorbeeld kennisname van de regels, aanpassingen van boekhoudingen en aanschaf van systemen. Voor het vertalen van de nieuwe regels naar de bedrijfsprocessen schakelen veel bedrijven vanwege de complexiteit externe specialisten in. Voordat de bedrijven de tijd hebben gekregen om de bedrijfsprocessen optimaal aan te sluiten op de regelgeving, wordt deze regelgeving alweer aangepast. De hoge kosten zijn hiermee niet terugverdiend.
Sira Consulting onderzocht in 2009 en 2010 de effecten van de introductie van vaste verandermomenten (VVM) van wet- en regelgeving. Dit betekent dat bedrijven niet het hele jaar door worden geconfronteerd met wijzigingen, maar twee keer per jaar voor wetten en AMvB’s en vier keer per jaar voor ministeriële regelingen. Hoewel uit het onderzoek blijkt dat VVM de regeldruk beperken, toont de praktijk dat bedrijven het aantal verandermomenten nog steeds ervaren als te frequent en belastend. Vraag is of de gehanteerde frequenties proportioneel zijn; ook twee grote wetswijzigingen per jaar zijn te ingrijpend om de initiële lasten te kunnen terugverdienen.